حرفهای ناگفته
برو بچ نغمه اینجا مینویسنحرفهای ناگفته
برو بچ نغمه اینجا مینویسنگریز ناگزیر
به تو از تــو مینویسم ،
به تو ای همیشـــــــه در یــاد...
ای همیشـــه از تو زنده،
لحظـــه های رفته بر باد...!
وقتی که بن بست غـــربت ، زیر رگبـــار مصیبت ،
بی کسی تنها کســم بود...
وقتی از آزار پاییــز ،
برگ و باغـــم گریه میکــرد...!
قاصد چشــم تو آمــد ،
مـژده‌ی روییـــدن آورد...
به تــو نامـه مینویســم ،
ای عزیز رفته از دســت...
ای که خوشبختـــی پس از تو،
گم شد و به قصـــه پیوست... !
ای همیشـــگی ترین عشـــق،
در حضور حضــرت تو...
ای که میســــوزم سراپــا ،
تا ابد در حســـرت تو...
به تو نامـــه مینویســـم ،
نامه ای نوشتـــه بر بـــاد...!
که به اسمـــت چون رسیـــدم ،
قلمــم به گریه افتـــاد...
در گریــز ناگزیـرم ،
گریه شــد معنای لبخنــد...
ما گذشتیـــم و شکستیــم ،
پشت ســر پل های پیونــد...!
در عبـــور از مسلخ تــن،
عشـــق ما از ما فنــا بود...
باید از هــم میگذشتیــم ،
برتر از ما عشـــق ما بود...
ای تو یــارم،روزگـــارم،گفتنــی ها با تو دارم ،
ای تــو یارم از گذشتـــه یادگــارم...!!
سایه سار قفســـم بود...
کعبه دل
دلخوشم من چون گدای این درم
هم گدای فاطمه هم حیدرم
سوی این در هست دائم دست من
نیست حاجت بر سرای دیگرم
آبرویم از در این خانه است
زین سبب از خلق عالم برترم
تا که آید نام زیبای حسین (ع)
اشک آید از دو چشمان ترم
روضه‌هایش چون به گوشم می‌رسد
می‌زند بر سینه و دل آزرم
کاش می‌شد کربلا باشم شبی
تا به برگیرم مزار دلبرم
یاد دارم کودکی بودم ولی
شور عشقی بود دائم در سرم
تا که آیام محرم می‌رسید
می‌نمودم رخت ماتم در برم
یاد دارم مانده در گوشم هنوز
گریه‌های بی صدای مادرم
اینچنین می‌گفت با صد شور و شین
من فدای کام عطشان حسین (ع)
التماس دعا
اینا دیگه کی اند .. اونا دیگه کی اند.
مخاطب پیام بوش درباره انتخابات ریاست جمهوری ایران چه کسانی هستند؟
درست یک روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری ایران جرج بوش طی پیام مداخله جویانه ای انتخابات ایران را غیر دموکراتیک خوانده و تلویحا از مردم خواست در انتخابات شرکت نکنند. به نظر می رسد دو گروه خواسته یا ناخواسته به این پیام لبیک گفتند: یکی تحریم کنندگان انتخابات که با عمل خود مشروعیت حکومت را زیر سوال می برند و دوم گفتمانی که ادعای تشکیل حکومت جهانی و ضدیت با امریکا را دارد و همه دستاوردهای سیاست خارجی کشور را یک شبه می خواهد بر باد دهد. اولی خواسته مستقیم بوش را برآورده می کند و دومی شرایط تنش و ترکتازی را برای نومحافظه کاران دولت امریکا فراهم می کند
روابط تنش زا و خصومت آمیز ایران و امریکا بیش از 25 سال است که ادامه دارد. جمهوری اسلامی ایران امریکا را شیطان بزرگ و امریکا نیز ایران را جزو محور شرارت می داند. تحولات داخلی هر کدام از این دو کشور از جمله انتخابات ریاست جمهوری تاثیر مستقیم بر مناسبات آنها با یکدیگر دارد. پیامها، سخنان و رفتارشان می تواند بر رفتار مردم و زمامداران موثر باشد. جمهوری اسلامی ایران نزدیک به شش ماه است که مقدمات برگزاری انتخابات ریاست جمهوری را فراهم می آورد و برگزاری با شکوه آن را نه تنها برای مشروعیت نظام مهم می داند بلکه به تاثیر مستقیم آن در افزایش یا کاهش قدرت چانه زنی ایران در دو موضوع اساسی مذاکرات هسته ای و فشارهای اروپا و امریکا در خصوص حقوق بشر و آزادیهای سیاسی اجتماعی آگاه است.
جورج بوش رئیس جمهور آمریکا دقیقا یک روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری ایران طی بیانیه ای در خصوص انتخابات ایران، زمامداران آن را غیر منتخب عنوان کرده و تصریح کرد مردم ایران شایسته و سزاوار یک سیستم حقیقی واقعی دموکراسی اند که انتخابات در آن به راستی و صداقت انجام گیرد.
اکنون سوال این است که دولت امریکا از صدور این بیانیه چه هدفی را دنبال می کند؟ آیا چنین رفتاری بر خلاف صحبتها و شعارهای انتخاباتی اکثریت نامزدهای ریاست جمهوری در ایران نبود که خواستار گفتگو با امریکا و حل فصل مسالمت آمیز مشکلات و برقراری روابط با آن بودند؟ آیا این بیانیه موجب تقویت مواضع گروههای تندرو و تضعیف مواضع میانه روها و اصلاح طلبان نبود؟ آیا امریکاییها نمی توانستند یک روز نیز صبر کنند و بدون مداخله آنها مردم ایران رییس جمهور خود را انتخاب نمایند؟
برای پاسخ دادن به پرسشهای فوق سه حوزه زیر را بررسی می کنیم: 1- مخاطبان آن پیام چه کسانی هستند و این پیام چه تاثیری در رفتار انتخاباتی آنها می تواند داشته باشد؟ 2) گوینده پیام کیست و چه تفکر، رویکرد و اهدافی را در مورد ایران پیگیری می کند؟ 3) بافتار سیاسی و اجتماعی پیام دارای چه ویژگیها، تحولات و فرایندهایی است؟ و این پیام در رویکرد ایران و سیاستهای آن چه تاثیری دارد؟
پیام در قالب "بیانیه بوش درباره انتخابات ایرن" بیان شده است. بیانیه با اشاره به دستاوردهای آرمان آزادی در خاورمیانه بزرگتر و در کشورهای افغانستان، عراق و فلسطین آغاز می شود و صحنه خاورمیانه را صحنه شکل گرفتن تغییر و تحولی توام با امید تلقی می کند که در آن مردم آزادی خود را مطالبه می کنند. سپس پیام مستقیما به ایران اشاره کرده و می نویسد:
"امواج آزادی در حال پوشش در منطقه سرانجام به ایران نیز خواهد رسید. مردم ایران وارث تمدنی بزرگ و سزاوار دولتی هستند که به آرمانهایشان احترام بگذارد و راه را برای ثمر بخشی استعداد و خلاقیت آنها هموار کند. امروز ایران توسط حکامی اداره می شود که آزادی را در داخل سرکوب کرده اند و ترور را به سراسر جهان گسترش می دهند. قدرت در دست چند نفر غیر منتخب است که از طریق یک روند انتخاباتی بی اعتنا به الزامات اساسی و بنیادی در دموکراسی به قدرت رسیده اند. انتخابات 27 خرداد متاسفانه با این سابقه اختناقی مطابقت دارد. حکام ایران بیش از هزار نفر را که خواستار نامزدی بودند از جمله اصلاح طلبان محبوب نزد عامه و زنان را که برای آزمون آزادی و دموکراسی در ایران تلاش بسیاری داشته اند کنار گذاشته اند. مردم ایران شایسته و سزاوار یک سیستم حقیقی و واقعی دموکراسی اند که انتخابات در آن با درستی و صداقت انجام گیرد و رهبران به آن پاسخگو باشند نه آن که صرفا عکس العمل نشان دهند"
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در ایران، مخاطبان پیام مزبور را با توجه به تاثیر گذاری پیام بر رفتارشان می توان به دو دسته تقسیم کرد: نخست مخاطبانی که امریکا را دشمن خود، نظام و کشور تلقی کرده و بر خلاف نظر آن عمل می کنند و دوم مخاطبانی که به نوعی همدلی با پیام نشان داده و به حمایت امریکا دلگرم می شوند. گروه اول واکنشی سریع به پیام دارد و سعی می کند درست بر خلاف نظر پیام دهنده عمل نماید. آن را مداخله در امور داخلی کشور تلقی کرده و نشانه ای از تداوم خصومت امریکا ارزیابی خواهد کرد که مستحق پاسخی دندان شکن است. در قالب رفتار انتخاباتی این گروه بر شرکت در انتخابات و تشویق دیگران در مشارکت انتخاباتی تمایل بیشتری یافته و عزمشان جزم تر خواهد شد. این گروه در میان نامزدهای انتخاباتی نیز به نامزدی تمایل نشان می دهد که پیام سلبی به امریکا می دهد و آن را دشمن درجه یک امریکا تلقی کرده و بر مبارزه بر آن پا فشاری می کند. با بررسی عینی و دقیق گفتار های انتخاباتی هشت نامزد ریاست جمهوری در طی دوره تبلیغات انتخاباتی و یا سوابق فکری، سیاسی و مدیریتی آنها مشخص می شود که به طور عینی تنها آقای محمود احمدی نژاد است که در ارتباط با مساله برقراری ارتباط با امریکا نظری کاملا متفاوتی دارد. کاندیداهای اصلاح طلبان و میانه روها به صراحت از برقراری روابط با امریکا حمایت می کردند. آقایان قالیباف، محسن رضایی و لاریجانی نیز دیدگاهی کمابیش مشابه داشتند. بنابراین با توجه به دو گزینه فوق می توان نتیجه گرفت که پیام بوش در خصوص انتخابات ایران بر روی گروه نخست تاثیر سردی نسبت به امریکا و کاندیداهای طرفدار روابط واشنگتن داشته و تاثیر ایجابی در حمایت از کاندیداهای نفی کننده روابط داشته است.
اما تاثیر پیام بر روی مخاطبان گروه دوم متفاوت است. در بافتار انتخاباتی ایران و در مورد شرکت یا عدم شرکت در انتخابات یا رای به هر کدام از نامزدها سه دسته اصلی می توان مشاهده کرد: گروه تحریمیان ، گروههای میانه رو طرفدار برقراری ارتباط با امریکا و گروه مخالف با برقراری ارتباط با امریکا. تاثیر پیام بر روی گروه سوم بررسی شد. در مورد گروه تحریمیان می توان استدلال کرد که پیام بوش برای آنها امیدوار و دلگرم کننده بود. آنها امیدوار شدند که با این پیام مردم ایران به حمایت امریکا دلگرم شده و به پای صندوقهای رای نخواهند رفت. این پیام آغازی بر تشدید فشارهای بین المللی است که با عدم حضور مردم در انتخابات می تواند تاثیر عمیق تری بگذارد و افکار عمومی جهانیان را به حمایت از مردم ایران و سرنگونی جمهوری اسلامی ایران جلب نماید. همچنین این پیام می تواند افراد خاکستری در انتخابات را به سوی تحریم کنندگان سرازیر نماید و حتی به ریزش نیروهای میانه رو و طرفدار برقراری روابط با امریکا منجر شود.
اکنون پرسش این است که گوینده پیام کیست و چه تفکر و رویکرد و هدفی از ارسال چنین پیامی دارد؟ اگر فرض رفتار حسابگرانه بازیگران عرصه بین المللی را بپذیریم، این پرسش قابل طرح است که چرا امریکا با این پیام موضع مخالفان سرسخت خود را تقویت و طرفداران برقراری روابط و شیوه های مسالمت آمیز را تضعیف کرد؟ برای پاسخ به این پرسش ها باید تفکر، رویکرد و اهداف گوینده پیام بررسی شود. در حال حاضر در امریکا گروه نو محافظه کاران حاکم هستند. آنها بر خلاف جمهوری خواهان کلاسیک در روابط بین المللی مطلق گرا و ارزشی هستند. نگاهی ایدئولوژیک به جهان داشته و دولتهای موجود را به خیر و شر و دوست و دشمن تقسیم می کنند. آنها رویکرد نظامی و یکجانبه گرا در روابط بین المللی دارند. هدف اساسی آنها حفظ و گسترش هژمونی امریکا در جهان است که از طریق قدرت غیر قابل رقابت نظامی امریکا و گسترش و ارزشهای امریکایی مانند تجارت آزاد و حکومتهای دموکراتیک میسر می شود. پس از 11 سپتامبر آنها متوجه آسیب پذیری امریکا در قبال تروریسم شده و مقابله با آن را به هر قیمتی در دستور کار خود قرار دادند. به گمان آنها تهدید امنیت امریکا از طریق تلفیق میان سلاحهای کشتار جمعی، تروریسم و دولتهای محور شرارت به اوج خود می رسد. از دیدگاه نو محافظه کاران و بر اساس دکترین جنگ پیشدستانه بوش امریکا نمی تواند منتظر بماند تا تروریسم به نقطه غیر قابل کنترل برسد. امریکا برای دفاع از امنیت سرزمینی، منافع حیاتی و متحدین خود به جنگ پیشدستانه متوسل خواهد شد. استراتژی بازدارندگی در قبال تروریسم و سلاحهای کشتار جمعی موثر نیست و نمی تواند راهنمای امریکا در قبال تهدید کننده های تروریستی جدید باشد.
رویکرد این گروه در قبال جمهوری اسلامی ایران به شدت خصمانه است. به ویژه افرادی مثل دیک چنی معاون رئیس جمهور، دونالد رامسفلد وزیر دفاع، جان بولتون نامزد نمایندگی امریکا در سازمان ملل و ... به شدت به جمهوری اسلامی ایران بدبین هستند. آنها نمایندگی منافع دو گروه عظیم نظامی و نفتی امریکا را بر عهده دارند. این گروه به همراه پل ولفوویتز و افراد موثر دیگر طرح حمله به افغانستان و عراق را تهیه و عملی کردند. آنها در مواردی مواضع بسیار تندتری نسبت به ایران بروز داده اند. در نخستین سالگرد حمله به عراق آنها اعلام کردند که حمله به عراق موجب انحراف در حمله به ایران شده است. ایران و عراق دو غده سرطانی در خاورمیانه هستند که همچنان که رها کردن آنها خطرناک است، عمل جراحی بر روی یکی و باقی گذاشتن دومی خطرناک تر می باشد، اما هزینه رویکرد نظامی گرایانه آنها در قبال ایران به راحتی قابل تحمل نیست. ایران بر خلاف عراق دارای نظامی مبتنی بر اداره مردم است. اینجا دیکتاتوری بریده از مردم و فاقد مشروعیت مردمی و به زور سرنیزه بر مردم حکومت نمی کند. در رفتار خارجی دست کم در پانزده سال گذشته به اقداماتی دست نزده که منجر به انزوای کامل بین المللی آن شود. جایگاه و مشروعیت مردمی نظام سیاسی به همراه رفتار عقلانی آن در عرصه منطقه ای وبین المللی وضعیتی را به وجود آورده است که نومحافظه کاران گرفتار در عراق و رسواییهای آن به راحتی نمی توانند به اجماع در درون امریکا برسند و در عرصه بین المللی متحدین خود را با خود همراه سازند یا افکار عمومی و دولتهای مستقل جهان را در صورت حمله به ایران ساکت نمایند. ایران یک قدرت بزرگ منطقه ای با اهمیت استراتژیک برای امریکا و اروپا می باشد. قدرتهای بزرگ جهان جایگاه آن را در عرصه بین المللی به خوبی درک کرده اند و می دانند که نفوذ و تسلط بر منطقه بدون تسلط بر ایران یا برقراری پیوندی عمیق با آن میسر نیست و تسلط هر کدام چقدر می تواند موقعیت و موضع قدرتی آن را در عرصه بین المللی تقویت کند.
بنابراین به نظر می رسد که برقراری امنیت و ثبات هدف فوری امریکا و تسلط بر منابع انرژی و در اختیار داشتن کشورهای نفت خیز منطقه هدف استراتژیک آن می باشد. با توجه به رویکرد ایدئولوژیک و تفکر مطلق گرایانه نومحافظه کاران آنها امید چندانی به برقراری پیوندهای عمیق سیاسی و اقتصادی با ایران ندارند. لذا برای کاهش هزینه های رویکرد نظامی گرایانه خود دو امر را هدف قرار داده اند: 1- پایه های مشروعیت مردمی نظام 2- رفتار عقلانی ایران در سیاست خارجی. خدشه دار شدن هر کدام از این دو موجب تسریع در اجماع داخلی و بین المللی خواهد شد که به معنای پایین آمدن هزینه های اقدام می باشد.
موضوع سومی که در این تحلیل باید مورد بررسی قرار گیرد، ساز و کارهای موجود در داخل ایران بر چگونگی تاثیر گذاری پیام برای تحقق اهداف امریکا می باشد. به بیانی دیگر، بافتار سیاسی اجتماعی موجود در ایران چگونه می تواند پیامدهای پیام فوق را به ضرر و سود طرفین تقویت یا تضعیف نماید. فرایندهای نظامیگری، اقتدار گرایی در مقابل فرایندهای دموکراسی خواهانه قرار می گیرند. رویکردهای اعتماد سازی، تنش زدا و توسل به شیوه های مسالمت آمیز در روابط خارجی مشخصا پیامدهای متفاوتی از رویکردهای انقلابی و اقتدار گرایانه دارد. در انتخابات ریاست جمهوری هر کدام از رویکردها و روشهای فوق نمایندگان خاص خود را داشتند و در دور دوم این تمایزها به وضوح آشکار شد. نگاه جامعه شناختی به روند تحولات بعد از جنگ هشت ساله در دو کشور ایران و عراق می تواند به فرایندهای موجود در انتخابات ایران عمق تاریخی و اجتماعی ببخشد. پس از پایان جنگ دو کشور دارای ارتشهای یک میلیونی بودند که خطر بزرگ تهدید خارجی را پس از هشت سال تلاش واقتدار به پایان رسانده بودند و خواستار جایگاهی رفیع در حوزه سیاست بودند. نظام سیاسی عراق که با ارتشی مجهزتر و به دلیل پیروزیهای پی در پی چهار ماه پایانی جنگ با روحیه قوی، روبرو بود چاره کار را در حمله به کویت یافت و این نیروی عظیم را مشغول کشورگشایی دیگری نمود. اما جمهوری اسلامی رویکردی عقلانی و سازنده داشت. نیروهای نظامی در سازندگی پس از جنگ شرکت داده شدند و توان آنها در این حوزه به کار گرفته شد. حقوق و مزایای مادی نیروها به سرعت افزایش یافت و باز سازی انسانی و تسلیحاتی در دستور کار قرار گرفت. اما البته به نظر می رسد پس از دوم خرداد 76 این روند تا حدودی کند شد و شکاف میان مقامات سیاسی دولتی و نظامیان عمیق تر شد. دیگر فرمانده جنگ رئیس جمهور نبود. خواسته های بالقوه نظامیان به دلیل بروز شکاف پیش گفته و تفاوت در رویکردهایشان تقویت شد. به ویژه این که آنها دولت را در حفظ ارزشهای انقلاب ناتوان می دیدند و حتی برخی را متهم به نابودی آنها می کردند. نیروی قدرتمند نظامی در کشور به دلیل ماهیت ویژه سپاه پاسداران که پس از انقلاب به صورت یک نیروی ارزشی و در پیوند عمیق با مردم به وجود آمده بود تقویت شده و از طریق بسج ویژگی دوگانه نظامی - مردمی نهادینه شد. آنها توان نهادی خود را در برخی از مواقع انتخاباتی قبلا به نمایش گذاشته بودند و اکنون در انتخابات ریاست جمهوری توان سازماندهی شان به کمک آنها شتافته و توانستند معادلات انتخابات را به هم بریزند و نامزد خود را به دور دوم برسانند . به نظر می رسد با توجه به رویکردهای ارزشی و انقلابی نامزد آنها که نه تنها در پی بسط آزادیهای سیاسی و اجتماعی نیست بلکه هدف خود را ایجاد دولت اسلامی (عملا با نفی 25 سال دولت اسلامی ایران) در داخل و تشکیل حکومت جهانی اسلامی در خارج اعلام کرده است این تفکر و پیروزی نامزد آنان در ریاست جمهوری ایران پیامدهایی دارد که به رغم ظاهر متعارض و متضاد آنها با امریکا دقیقا در راستای اهداف و رویکرد نومحافظه کارانه تندرو در کاخ سفید عمل می کند.
به طور مشخص پیامدهای زیر قابل احصا هستند:
1- ارسال علائم تندروانه به جامعه بین المللی در تفکر، رویکرد و رفتار
2- گسترش شکاف دولت - ملت در نتیجه ناامیدی از اصلاح پذیری نظام از درون و کنار رفتن نیروهای میانه رو
3- ریزش بیشتر نیروهای کارآمد، سیاستمداران و مدیران توانمند که نمی توانند خود را با افراد و رویکرد جدید سازش دهند.
4- کاهش مشروعیت مردمی و توانمندی دیپلماتیک ایران در مناسبات خارجی به خصوص در جلب افکار عمومی جهان و قدرت موثر اروپا درمقابل امریکا.
موارد فوق زمینه لازم را برای متهم ساختن ایران به تندروی، صدور تروریسم و تلاش برای دستیابی به سلاحهای هسته ای فراهم می آورد و امریکا را در موقعیت استثنایی قرار می دهد که از این طریق به راحتی می تواند هم در داخل امریکا به سرعت اجماع لازم را برای اعمال فشار به ایران فراهم آورده و هم در عرصه بین المللی با اروپاییان در مورد نقض حقوق بشر و تهدیدگر بودن ایران به سرعت به توافق برسد. به نظر می رسد پیام بوش نوعی فریب است که به چراغ سبز امریکا به صدام در حمله به کویت شباهت بیشتری دارد.
امریکا ظرفیت تحمل قدرت معارض منطقه ای را ندارد و هدف استراتژیک آن نابودی این قدرتها و تسلط کامل بر منطقه است. این قدرت چه عراق باشد چه ایران، وقتی سیاست مهار دو جانبه به نتیجه نرسید، ظاهرا نابودی دو قدرت نتیجه بخش تر است.
قبل از تو...
گاهی وقتها لازم است برای یک عزیز از دست رفته سوگواری کنی!
سوگواری نه برای از دست رفته که برای از دست داده مفید است.
نمی دانم
نمی دانم چرا سوگواری من برای تو تمام نمی شود.
نمی دانم کدام تکه از تو در من جا مانده است
که قصه رفتن تو تمام نمی شود.
لباس مشکی عزایم را خیلی وقت است از تن دراورده ام
اما دلم هنوز سیاهپوش است.
و من منتظرم
منتظرم تا دوباره قلبم لبخند بزند.
چه گناه بزرگی!
شاید هرگز ندانی که چه آسان چه گناه بزرگی را مرتکب شدی
قلب من لبخند را از یاد برده است.
قلب من یخ کرده است
و من با تمام مهربانیهایم هم نمی توانم تو را ببخشم.
می بینی؟
می بینی اشکهای من تمام نمی شود
اشکهای من تمام نمی شود
سوگواری هنوز ادامه دارد...
دستهایت را فراموش کرده ام
چشمهایت را هم
صدای آرامت را
و زمزمه هایت را
اما زخم قلبم فراموش نمی شود
دردهایم فراموش نمی شوند
سوگواری هنوز ادامه دارد...
می چرخم
می چرخم
سرعت چرخشم را زیاد می کنم
می خواهم نیروی گریز از مرکز همه افکارم را ا زمن دور کند.
می خواهم به لحظه قبل از تو برگردم.
می خواهم در مسیر زندگیم تو را ندیده باشم.
نگریسته باشم
سوگواری نکرده باشم
می خواهم به لحظه قبل از تو برگردم.
درست به لحظه قبل از تو...
اگه اون کنارت نباشه........
اگه کسی رو کنارت نداشته باشی که پر از انرژی باشه، کسی که آنتن موج مثبت باشه، کسی که آخرت خنده باشه، کسی که شادی درونش انقدر قویه که غم های بیرونش هر چقدر قوی باشه اثری رو چهره بشاشش نمی ذاره، کسی که حتی تو غروب شهرهای سرد و خلوت اسکاندیناوی هم دلش نمی گیره، کسی که تو غربت هم تنهایی اسیرش نمی کنه، کسی که هر وقت بی حوصله بودی می تونی رو حوصلش حساب کنی، کسی که یا عمرا بتونی عصبیش کنی یا اگه تونستی پنج دقیقه بعد یادش میره، کسی که همین که به صورتش نگاه کنی نا خودآگاه لبخند بزنی، کسی که تو لحظه های غریب و پر غمت هم نکته های شیرین و مثبت از زندگیت می کشه بیرون و مثل یه تیکه کیک میذاره توی دهنت، کسی که فشار زندگی رو به مسخره می گیره، کسی که واسه روزگار جک ناموسی می سازه، کسی که عمیقه اما سنگین بودنش تلخش نمی کنه، کسی که همیشه واسه امیدوار بودن یه بهانه پیدا می کنه، کسی که بش بگی "بیا بریم بیرون" عمرا بگه "من کار دارم"، کسی که وقتی باهاشی زمان رو به بازی می گیره، زیر سوال می بره هیبت زمانه رو ، کسی که غم داره اما بش تجاوز می کنه، حرمت دروغیش رو زیر پاهاش له می کنه … کسی که تکیه گاه کسی نیست اما همه می تونن بش تکیه کنن…. کسی که خنده با لباش مزدوج شدن ! …. آره همچین آدمی….. اگه این رو کنارت نداشته باشی :
اگه حتی تو ناف نیویورک هم باشی، اگه بالای یه برج هشتاد طبقه وسط توکیو باشی، اگه انقدر تو حسابت باشه که نگران آیندت نباشی، اگه یه خونه 5 هزار متری داشته باشی یا یه لونه مرغ تو ده کوره های گجرات، چه رو تخت بیمارستان باشی چه ستاره باشی تو باشگاه دنور جیانت، چه راننده سه چرخه باشی تو پایین پایینای پکن، یا یه گدا باشی کنار پیاده روهای لندن، چه یه روسپی معروف باشی چه یه بازیگر سرشناس، اگه حتی پوسترت رو همه کتابفروشی ها بفروشن، اگه مدل های فشن حتی بت حسودی بکنن، اگه شاخ نمودار سهامت تو وال استریت همیشه رو به بالا باشه، اگه واسه خودت خدا باشی، خیلی ها آدم حسابت بکنن… اگه هیچی از داشتنی های دنیا نداشته باشی یا هر داشتنی جدید که میاد داشته باشی …. هر جا و هر جوری که هستی :
اگه همچین آدمی رو کنارت نداشته باشی بالاخره "احساس بدبختی" مثل بوی تند سیر کشک بادمجون همسایه از لای پنجره خونه دلت به مشام روحت می رسه … ! هر کاری کنی حسش می کنی، یه صبح، یه عصر، یه نیمه شب ، یه جا بالاخره تو ذوقت می زنه !
مهر..............
مهر هم اومد ...یه عالم حرف و شعر و آلبوم برای اول مهر داشتم !
اما توان ندارم !
دلم چند روز سفر می خواد !
به یه جای خلوت ، یه جای آروم ، به یه آرامشگاه ...نمی دونم !
دلم مثل بچه ها هی بهونه میگیره !
دوست دارم گوشه چادر پاییز رو بگیرم !
دلم می خواد پاهام رو محکم بکوبم زمین هی بهونه بگیرم !
چرا بارون نمیاد !
دلم می خواد بارون بیاد ...من رها شم زیرش ...توی یک خیابان بلند ...باهاش برقصم !
عشق(....)
ღღعشق
بگذار که آسمان، آنگونه که هست در جذبه دو چشم تو، خود را بگسترد.
بگذار تا ماه، حتی به زیر ابر، در این سیاه شب، آرامشی به قلب سپید تو آورد...
شاید کمی که گذشت، شاید تبسم در چشم روزگار، شاید که مشق صبر، تکلیف روزگار، نه چندان به کام ماست...
بگذار زیر و بم این زمین سخت، با پای خسته تو، گفت و گو کند.
شاید قبول جهان، آنچنان که هست، آغاز زندگی است.
آنجا که واژه ها به هیاهو نشسته اند.
شاید که شاخه گلی از سکوت ناب، آواز زندگی است.
بگذار اگر فاصله ای هست بین ما، تا روز ماندگاری دیوار سرد، یک پنجره برای دیدن هم هدیه آوریم.
بگذار تا پیکر بت دار روزگار، در برکه گذشت پاشویه ای کند.
آنجا که ناتوان کلام خسته، به فریاد می رسد.
دیگر سکوت، نقطه پایان گفتگوست.
گاهی تحمل خاری درون دست شیرین تر از لطافت گلهای زندگیست.
بگذار تا به دشت جدایی در این زمان، بارانی از طراوت و بخشش، سفر کند.
بذری به دشت مهربانی هدیه آوریم و آنگه بغل بغل تبسم تازه درو کنیم.
چشمان پرسش خود را، تو بسته دار.
لبخند مهربان تو در چشم شرمناک، یعنی بیا.
« بیا دوباره دوست دارمت »
شاید که یک سلام، آغاز گفتگوست.
شاید برای رسیدن به شهر عشق اولین قدم از خود گذشتن است.
بیا که دوست دارمت...
بگذار بینمت 
پاپوش......
با صدای زنگ از جاش بلند شد رفت در رو باز کرد
اه لعنتی بازم که تویی
اومدم بهت سری بزنم
اما من نمی خام دیگه ببینمت دیگه هم اینجا نیا بابا مینا دارن از سفر میان
گفتی کجا رفته بودن
به تو هیچ ربطی نداره
چرا ربط داره تو به من قول همراهی داده بودی حالا چی شدده زدی زیرش نه کنه یکی دیگه رو پیدا کردی می خای چن تای دیگه رو مث من بدبخت کنی
ما به هم نمی خوریم
چی ؟ به هم نمی خوریم بعد ۳ سال که منو دور سرت چرخوندی یه عالم بلا سرم آوردی .....
بسه پاشو برو پی کارت ....... دستامو گرفت تا از جام بلند بشم با قیافه دمق و با آبرو ریزی که شده بود نمی تونسم به خونه اولم بر گردم
کاش هیچ وقت نمی دیدمش
کاش هیچ وقت اسیرش نمی شدم خدایا من چه کنم حالا نه راه پس داشتم نه راه پیش وقتی بلند شدم یک چک زدم زیر گوشش وبا چشمان پر اشک رو بهش کردم و گفتم آه دیگه نمی خوامت حتی اگر یه روز از عمرم باقی مونده باشه
وفردای اون روز رفت یه کفش دیگه خرید و منو انداخت تو سطل زباله....!!!!!!!!!!!!!
تو را...این گونه باش
چشمانت را برای زندگی می خواهم اسمت را برای دلخوشی می خوانم دلت را برای عاشقی می خواهم صدایت را برای شادابی می شنوم دستت را برای نوازش و پایت را برای همراهی می خواهم عطرت را برای مستی می بویم خیالت را برای پرواز می خواهم و خودت را نیز برای پرستش کتاب عشق است . ساده ترین درس زندگی آن است : هرگز کسی را میازار. محبت خرجی ندارد , در حالی که همه چیز را خریداری میکند . خوشبخت کسی است که خدا دلی پر عشق به او ارزانی کرده است وقتی قدرت عشق غلبه کند بر عشق به قدرت , اون وقته که دنیا طعم صلح رو می چشه . بهتر اینه که غرورت رو به خاطر عشقت فراموش کنی تا عشقت رو به خاطر غرورت
یاد...
اومد کنار پنجره
اشک هاشو که توی مشت جمع کرده بود داد به آسمون
آسمون یه نگاهی به دل تنگش کرد و به خورشید گفت : دوستمون به یه چراغ قوه احتیاج داره
خورشید دستاشو که به باد داده بود ول کرد اومد پایین پایین پایین
نشست رو پای دخترک وقتی به چشمای دخترک خیره شد ستاره ای رو دید که مدتها به دنبالش بود اما اون ستاره تو دست دیو بد جنس اسیر مونده بود یه جرقه زد تو چشماش دخترک ناگهان چشماشو باز کرد
وقتی بلند شد دید تسبیح سبز مادربزرگ دستشه و انگشتر زمردی که کنار پنجره داشت خورنمایی می کرد
رفت لب حوض وضو گرفت و با همون نشانی که خورشید بهش داده بود کنار محراب رفت رفت و رفت تا رسید پیش خدا...........
دوستی
از گل واشده ی دورترین بوته خاک به تو ای دوست سلام
سلام به تمام دوستان گلم که اینجا هستند و با نظرهای قشنگشان من را راهنمایی می کنند
حالت آیا خوب است
روزگارت آبیست
همه اینجا خوبند....
نی لبک می خواند
قاصدک می رقصد
باد عاشق شده است
فکر من باش که من فکر تو ام!
سخن با خدا
بنام خداوند بخشند ه مهربان . خداوندا - خطاهایم جامه خواری در برم کرده و دوری از تو بر من پوشش بیچارگی افکنده .
به پذیرش توبه دلم را زند ه کن ای آرمانم و مطلوبم - سوگند بعزتت نیابم برای گناهانم آمرزنده ای جز تو و نمی بینم از شکست خود چاره ای غیر از تو و به تحقیق با بازگشت بسوی تو فروتن شوم - پس اگر از درگاهت مرا برانی به چه کسی پناه برم و اگر مرا از آستانت بگردانی به که روی آورم - ای آمرزنده گناهان بزرگ و ای جوش دهنده استخوان های شکسته - مرا ببخش و گناهان هلاک آورم را بپوشان .
در بازار قیامت از گذشت و آمرزشت مرا برهنه نکن .
خداوندا گناهان مرا در سایه ر حمت خودت پنهان کن - خداوندا آیا بنده گریخته جز بدرگاه مولایش بر می گردد ؟ آیا میشود که جز او کسی پناهش دهد ؟
خدایا اگر پشیمانی از گناه توبه است پس سوگند به عزتت من از جمله پشیمان هایم و اگر آمرزش جوئی از خطا گنه ریز است من براستی از درگاهت آمرزش جویم و ترا نسزد که مرا عتاب کنی تا راضی شوی . معبودا به توانائی که به من دادی توبه ام را بپذیر و به برد باریت بگذ ر از من و به آگاهی و دانشت بر من مدارا کن - خداوندا تو خود برای بندگانت دری گشودی در عفو و بخشش و آنرا توبه نام نهادی و فرمودی باز گردید بسوی خدا بازگشتن حقیقی پس چه عذری دارد کسیکه غفلت کرده باشد از ورود این در گه که با زاست !؟
خدایا اگر گناه زشت است ا زبنده ات پس نیکوست گذشت از درگاه تو .
خداوندا من اول کسی نباشم که نافرمانیت کرده توبه پذیرش شدی و احسانت را خواسته به او بخشش کردی ای اجابت کننده بیچارگان و ای بر طرف کننده بیچارگی – ای بزرگ احسان کننده و ای دانای آنچه در نهان است – ای خوش پرده پوش طلب شفاعت مینمایم بدرگاه تو بوسیله جود و کرمت و توسل می جویم به آستانت و طلب مهربانی از درگاهت پس دعایم را مستجاب فرما و نومیدم مساز
و بپذ یر توبه ام را و نادیده گیر خطایم را به بخشش و رحمت خودت ای مهربانترین مهربانان .
آمین یا رب العالمین .
من و او
حقیقت دارد
تو را دوست دارم در این باران
می خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته
باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران
می خواستم
می خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در اینه نگاه کنم
ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم
عاشقانه
آمده ام تا بگویم دستانم گرچه از تو دورند
قدمهایم هنوز فرش خانه ات را حس نکرده است
چشمانم حتی به یک بار پلکی تورا ندیده است
اما دلی دارم به اندازه عشق
دلی دارم که می تواند صاحب تو شود
می تواند صاحب تمام تو شود
می تواند اگر تو بخواهی
اگر تو ...
مناجات
خدایا اون قدر گناه دارم به اندازه تک تک برگایی که تو پاییز از شاخه ها سرریز میشن و من از شمردنشون عاجزم
اونقدر حرفاتو نادیده گرفتم تا هر بلایی سرم اومد افتادم تو چاه باز به حرفت نرفتم که نرفتم حالا که بیچاره و درمونده شدم اومدم سراغت بهم بگو بگو خجالت نمی کشی
ستاره ها چراغای آسمونن اما من حتی اونارم نگاه نکردم و افتادم تو تنهاییوجودم
خدایا یه دل پر درد دارم که فقط می تونم به تو بگم با هر زبونی حتی بی زبونی
می دونم هر کاری کردم هر بلایی سرم اومده مقصر خودم بودم اما می دونی که این غرور لعنتی اجازه نداد من از بزرگی تو غافل موندم
خدایا می خوام منو به خاطره کرده ها و نکرده ها داشته ها و نداشته ها شنیده ها دیده ها ببخشی
تو ستارالعیوبی...