سلام

 سلام  

 خب از کجا باید شروع کنم  

 از اینجا شروع میکنم که چند وقتی نبودم یعنی بودم ولی خو حس هیچ کاری رو نداشتم  

ولی امروز عجیب هوس کردم بنویسم در مورد چی میخوام بنویسم نمیدونم  

ولی خو میخوام بنویسم مشکلیه  چشمک  

محرم شده حال هوای من یه نمه تغییر کرده یادمه اون وقتا که جوون بودم   تاسوعا  عاشورا از اهواز میکوبیدم میرفتم بهبهان تا  یه مراسم که همش ۱۰ دقیقه بیشتر نبود رو ببینم  یه نو سینه زنی دارن به نام سه سنگ اقای امیدوار ( نمیدونم زنده هستش یا به رحمت خدا رفته ) میرفت بالا برای ده دقیقه مرثیه ای روخیلی تند  با داد میخوندم طوری که این ژیر مرد میشد مثل خود لبو لنقدر که داد میزد تند میخوند افرادی که توی حیاط حرم  امام زاده شاه فضل بودند  سینه سه سنگ میزدند  سینه زدنشون این طوری بود که تند سریع سه تا سینه میزدند برای یه  ۵ ثانیه  متوقف میشد سینه زنی یه بار دیگه شروع میشد  یادش به خیر  کلی مزه میداد دیدن همچین مراسمی  حالا هوای ادم رو دگر گون میکرد   یه بار گفتم چرا بیشتر نمیخونه  گفتن میتونی بری وسط  این سینه رو بیشتر از ۵ دقیقه بزن اون نیم ساعت میخونه یه بار بیرون بودم برای سه دقیقه هم نتونستم باهاشون برم یک دردی تو قفسه سینم داشتم که نگو از نفس هم بریده بودم

خدای جای ندیدم اندازه بهبهان مراسم  جور وا جوری داشته باشن یه شب هم دارن به نام شو روزک  حجله میبندن شب تا صبح بیدار میموند  باقله  میدن با یه نون به نام کُتِلَک  بعدشم  هرکی میاد سر حجله ها یه چیزی باید برداره یه طوری مثل دزدی برای اینکه حاجت بگیره  توی این شب  خیلی از نو جونا سیگار میکشن که بگن ما ناراحتیم  خلاصه روز  های تاسوعا عاشورای های زیاد توی این شهر بودم چراشم فقط نوحه خونی اقای امیدوار بود که دیگه اونم نمیرم  ادم خیلی وقتا خودش رو محروم از بعضی چیزا میکنه که وقتی یادش میفته متوجه میشه چقدر داره در حق خودش ظلم میکنه   

آبدارچی "شاید یه روز علم دار شدم  چشمک "