کاش ...

امشب دلم گرفته است می خوام حرف بزنم اما نمی تونم نمی تونم از این گرد و غبار دلتنگی که آینه دلمو فرا گرفته حرفی به زبان بیارم.

ای کاش می تونستم با قطره اشکی آینه غبار گرفته دلمو جلا می دادم اما نمی دونم چرا ؟

نمی دونم چرا این توانو در خودم نمی بینم.

ای کاش بودی و با هام حرف می زدی!

کاش بودی و آسمون دلمو غرق در نور و سرور می کردی!

کاش بودی واین دیواری که بینمون کشیدی از بین می بردی!

کاش . . .

نمی دونم کجاشو اشتباه کردم نمی دونم چیکار کردم که اینجوری شد!

اما می دونم تموم این چیزارو تو پیش پام گذاشتی نمی دونم چرا ؟

شاید برای اینکه خودمو بهتر بشناسم و یا اینکه ببینم کی ام و چی ام و اینجا چیکار می کنم !

نمی دونم تا چه حد به هدفت رسیدی اما من یه چیزو خوب فهمیدم اونم اینکه من هیچی نیستم در مقابل تو . . .

کاش می تونستم باهات حرف بزنم.

کاش سنگینی نگاهت این همه آزارم نمی داد .

کاش در گفته هایت شک و تردیدو نمی شنیدم.

کاش و هزاران کاش دیگر . .