آنچه بینی دلت همان خواهد وآنچه خواهد دلت همان بینی

چشم دل بازکن که  جان بینی          آنچه  نا دیدنی ست  آن  بینی

گر  به اقلیم عشق روی   آری          همه    آفاق    گلستان    بینی

بر  همه اهل آن زمین به  مراد          گردش    دور   آسمان    بینی

آنچه  بینی  دلت همان خواهد          وآنچه خواهد دلت همان بینی

بی  سر  و  پا   گدای  آنجا را          پای  بر   فرق   فرقدان   بینی

هم  در آن سر برهنه  قومی را          بر  سر  از  عرش سایبان بینی

گاه وجد و سماع هر  یک  را          بر  دو کون  آستین فشان بینی

دل  هر  ذره  را   که  بشکافی          آفتابیش    در      میان    بینی

هرچه داری اگر به عشق دهی          کافرم  گر  جوی   زیان  بینی

جان گدازی اگر به آتش عشق          عشق  را  کیمیای  جان   بینی

از  مضیق  حیات   در  گذری          وسعت  ملک   لا مکان   بینی

آنچه نشنیده گوشت آن شنوی          وآنچه نادیده چشمت آن بینی

تا به جائی رساندت  که  یکی          از  جهان   و   جهانیان   بینی

با یکی عشق ورز ازدل و جان         تا  با  عین الیقین   عیان  بینی

که یکی هست وهیچ نیست جز او

و حده   هو    لا    اله    الا    هو

دیشب یکی از مجریان محترم  شبکه فارس  این شعر خوند برام خیلی جالب بود امروز توی نت دنبال این شعر گشتم به نکته جالبی برخوردم  

اون  این که یکی از بیت های این شعر  شعار هستی ایران هست  هاتف اصفهانی این شعر نمیدونم چند صد سال پیش خونده ولی  دمش گرم که خوب خبر داشته از هم چیز  چشمک  تر خدا این بیت بخونید " دل هر ذره را که بشکافی *** افتابش در میان بینی "  دمش گرم  

چی بگم والا همین شعر انقدر زیباست که فکر کنم خوندنش خالی از لطف نباشه  پس بخونید به دفعات هم بخونید   چشمک  

ابدارچی