حالم داره از این زندگی بهم میخوره بغض گلومو گرفته بازم . از دست این اشکهای لعنتی که وقت وبی وقت سرازیر میشن حالم بهم میخوره .
کجاست اون دختری که به سنگدلی معروفه ولی خوشحالم که جلوی دیگران جوری شدم که همه فکر میکنند سنگدلم .حداقل میتونم تظاهر کنم.
دلم یه جای دور افتاده به دور از آدمها میخواد که اونجا تنها باشه آدمهایی که با تظاهرشون با حرفاشون با کاراشون دلمو می رنجونند .
همیشه خوشحال بودم که دختر صبور وآرومی هستم اما حالا کو اون دختر صبور وآروم.
هیچ وقت نمیتونم حرفمو بزنم اما نوشتن یه چیزه دیگست .
دلم نمیخواد بزرگتر از این بشم حتی دلم نمیخواد برگردم به دوران بچگیم. یادش بخیر
خدایا تنهایم نذار که خودت میدونی باینکه دوربرم شلوغه اما فقط بی وجود تو تنهای تنهام
هورااااااااااااااااا
وایییییییییییییییییییییییی یاسمن یعنی انقدر هولی تو فقط انقدر که بدویی بگی اول هوراااااااااااااااااا کافیه واییییییییییییییییییییی
خوب اگه اینطوره منم از این به بعد نوبت میگیرم
دومممممممممممممممممممممممم شدن هم بد نیست
سونیا جان گریه کن و هر چی که فکر می کنی با گفتنش سبک میشی وقتی
نمی تونی حرف بزنی با نوشتن خودتو سبک کن و اینو بدون که رازدارترین و شنواترین فقط خداست و بس باهاش حرف بزن براش گریه کن و ازش بخواه که آرومت کنه.
گریه باعث می شه که آدم خیلی سبک بشه خوشبحال شما دخترها که اشکاتون همیشه کف دستونه چشمک.
باید هم توی این دنیا برای بعضی ها سنگدل بود.
می تونی اون آدمها رو نادیده بگیری(ignore کنی).
نوشتن باعث می شه اون حرفها رو هر چند وقت یک بار دوباره ببینی.
بگو خدا همراهم باش و با وجود تو همه دنیا رو دارم.