شناخته شدن یا نشدن!

سلام .

مطالب رضا رو که خوندم چند تا موضوع به ذهنم رسید که ترجیح دادم اینجا در موردشون بنویسم.

خب اول بگم چیزی که من رو به چت نغمه کشوند یک اتفاق ساده بود در اثر گشت و گذار توی سایت نغمه و اون چیزی که باعث شد من اینجا بمونم این بود که چت روم  من رو در موقعیتی که خیلی تنها بودم از تنهایی در میورد.

اما عامل مهم تر همون موضوعی بود که رضا بهش اشاره کرده. راحت بودن یا آزاد بودن یا .. هر چیزی که بشه اسمشو گذاشت! شخصا از روز اول دوست نداشتم شناخته بشم و هنوز هم!

( و البته این مانع از این نمیشه که کسانی مثل بهنام رو که خودشون رو بدون دغدغه و راحت و روراست به بقیه معرفی میکنن تحسین نکنم!)چون برای فرار از دنیای واقعی اینجا رو انتخاب کرده ام .دنیای واقعی که به اندازه کافی درش موفق هستم اما خیلی وقتها و به دلایل گوناگون نمیتونم  خود خودم باشم.

خوبی اینجا اینه میتونی بدون دغدغه طرز فکر دیگران و بدون نگرانی از قضاوت دیگران (بر طبق شناخت قبلی که از تو دارن) خود خودت باشی. میتونی یک روز چت روم رو بذاری روی سرت و میتونی یک روزم  بیایی و اشکهاتو پشت کامپیوتر و لی توی چت بریزی و دلت رو خالی کنی!

البته یه اصل رو همیشه رعایت کردم و اون صداقت بوده- چیزی که خیلی بهش پیابندم-. هیچوقت سعی نکردم اطلاعات غلط بدم یا کسی رو سر کار بذارم یا اذیت کنم.ولی خب ترجیح هم دادم نا شناس بمونم! ( باید اعتراف کنم که خیلی سختیها هم بابت همین ناشناس بودن متحمل شدم! که جای یه بحث جداگانه داره)

نکته دوم اینه که چت یه نمونه کوچیک از دنیای واقعیه. درش خیلی حب و بغض ها دیدم. هم دوستیهای قشنگ دیدم، هم دشمنیهای عجیب   و هم رفتارهای بچه گانه! اما فکر میکنم اونهایی که چت نغمه براشون یه پاتوق ثابته باید لااقل سعی کنن خوب بودن رو بیشتر از بیرون و جامعه واقعی درش تمرین کنن!

خب بقیه حرفام برای یه روز دیگه!